ადამიანები წარსულში არ იქექებიან

ვთვლი,რომ (უფრო ხშირად) სწორედ  წარსული გვქიმნის ადამიანზე საკმაოდ  დიდ შეხედულებებს. ბევრ რამეზე გვაფიქრებს და გვაფრთხილებს.
ადამიანი წარსულიდან მოდის. მისი წარსული სრულ სურათს ქმნის აწმყოსი და სამომავლოდ მომავალშიც იცი როგორი იქნება. წარსული შეიძლება ამოიშალო გონებიდან,მაგრამ ცხოვრებიდან ვერ წაშლი.
არის შემთხვევბი როდესაც ადამიანი შეცდომას უშვებს,თუნდაც თანამედროვე მაგალითია ნაციხარს სამსახურთან დაკავშირებით პრობლემები უჩნდება,მის მიმართ მუდმივად ეჭვი ბუდობს,რადგან იქურდა და მოკლა შეიძლება იგივე გააკეთოს და თუ მართლა მოხდა მსგავსი რამ პირველი ეჭვმიტანილი სწორედ ის არის. ამას მართებულად არ ვთვლი. ავადმყოფობაა მის წარსულში იქექო და ეჭვის ფაქტორად ჩათვალო.

იქიდან გამომდინარე რომ ბავშვობიდან მაქვს შემდეგი თვისება: მალე მავიწყდება გაბრაზება და წყენა, გულში არაფერს ვიდებ ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს წარსულს. რაც არ უნდა ცუდი გამიკეთონ ან ჰქონდეთ ნათქვამი ჩემზე რაღაც სიტუაციში ჩვეულებრივ ველაპარაკები ადამიანს დ აიმას არ ვიძახი მაგან წარსულში ჩემზე რა თქვა და ეხლა საერთოდ არ უნდა ვცემდე ხმას. ასე რომ შეიძლება იმ ადამიანს რომელიც ჩემზე ჭორაობს, მლანძღავს და ა.შ. ქუჩაში რომ შემხვდეს შეიძლება მოვიკითხო და მეგობარივით დაველაპარაკო.

მნიშვენლოვანია რადგან თუ ადამინათან ახლო ურთიერთობა გაქვს უნდა იცოდე როგორი იყო და ასე შემდეგ მაგრამ ცუდი რომც ყოფილიყო ეხსნება ყველაფერს იმ ცუდსაც ტავისი ახსნა