მე'ლანქოლია

Memory... is the diary that we all carry about with us.

RonaldoFan wrote:For me. new york is comfortable, not strange!

es foto momwons dzaan

RonaldoFan wrote:Memory... is the diary that we all carry about with us.

vaimeee, es foto momwons dzaan da erti adamiani vicaanii :DDDDDD

უფალმა თქვა :
გეშინოდეს მისი ცრემლების ვისაც შენ ჩაგრავ, რადგან დახმარებას ის მე მთხოვს )

არსებობენ ადამიანები, რომლებიც ერთს შემოგხედავენ და იციან რასაც გრძნობ..
და ასევე არსებობენ ადამიანები რომლებიც წლებია გიცნობენ და მაინც ვერ ხვდებიან რას გრძნობ..

მგონი სიკვდილის აღარ მეშინია და ალბათ ამიტომ, ჩემი სული საბოლოოდ გაიხსნა უსასრულო გრძნობისთვის, რომელიც მხოლოდ მარტოობაშია შესაძლებელი.

უბრალო ხის ფანქარი ლოდივით მძიმე მეჩვენა და ძლივს დავჯღაბნე ის.. რასაც მოვერიე
"წადი.. აღარ მიყვარხარ"

სიჩუმე კი
არასოდეს სცდება სარჩულს -
მათთან რჩება,
მათში იზრდება.

აღარაფრის მეშინოდა.
აღარც სიკვდილის,
აღარც სიბნელის,
ოღონდ აქ მინდოდა,
მის გვერდით.
თუნდაც ცაში,
სიკვდილის მერე.

მიყვარხარ.
ახლა აქ..
აქ უნდა მყოლოდი(

მაინც ვერ უნდა შენიშნონ სხვებმა, რაც მე შევნიშნე და მივხვდი შენში

რამდენი კარგი რამე მოხდა დღეს,
რამდენი,
და მაინც.. როგორ მერჩივნა ამ ყველაფერს
შენი ერთი ჩახუტება.