Winter..

ადმინ გთხოვ ეს თემა არ დახურო.
აქ მინდა დავდო სხვადასხვა ჩანაწერები ზამთარზე, ფოტოები და ასევე ფრაზები.. ნუ ვიდეოებიც რაც მომწონს.
მოკლედ მინდა გითხრათ, რომ ზამთარი ჩემი საყვარელი წელიწადის დროა და იმდენად მიყვარს, იმდენად, რომ საერთოდ მთელს მსოფლიოს, რომ ეზიზღებოდეს ეს სეზონი ჩემი სიყვარული ეყოფა მარტო.

ჯერ სიმღერით დავიწყებ...

ცარიელი ქუჩა…
ნისლი…
ყვითელი ფოთლები…
ნაცრისფერი ცა… ხის ტოტები…
… აღარავინ იყო თეატრში.. ლექციები დამთავრდა.. ცოტა ხანს ვიჯექი თბილად, თეატრის შუშებს მიღმა ვუყურებდი სამყაროს.

თოვლზე უკეთესი მარტოდენ თოვლია!

იწას ეალერსებოდა უკანასკნელი თოვლი...
სითეთრით,სინაზით,სისპეტაკით გამოირჩეოდა უდაოდ,
იისფერი ჭარბობდა აშკარად...
მიწას ემშვიდობებოდა უკანასკნელი თოვლი ,ლამაზად და სათუთად ათოვდა მას,თითქოს ტკივილის მოშუშებას ლამობდა,ზედ ადნებოდა,პატიებას თხოვდა-ჯერ ისევ მიწის ქვეშ დამალულ გაზაფხულის სითბოს რომ უგვიანებდა,გაქრობის შიშით მოკრძალებულად ათოვდა დედამიწას,ებღაუჭებოდა,გულში იკრავდა,მაგრამ იცოდა რომ განშორება გარდაუვალი იყო,ამიტომ წვიმასავით ტიროდა თოვლი,როგორც უკანასკნელი სიყვარული და თოვლჭყაპად ირეოდა,
თოვდა დარდიანად...
ჩემი გრძნობა, არც უკანასკნელ თოვლს და არც ადრიანი გაზაფხულის სითბოს არ გავს,იგი სულ სხვაა,ის რაღაც ახალია,უცხო,საოცრად ფაქიზი,წმინდა,ამაღლებული,უიმედო და იმედიანი,ცაში წვიმის წვეთივით დაკიდებული,დადნობის შიშით აკანკალებული,მთრთოლვარე,უვნებელი,მაგრამვნებიანი,ის ყველაფერს და არაფერს ერთად ჰგავს...
ო!რა დარდიანად თოვდა წუხელის!!!

მერამდენე ზამთარია...მერამდენე თეთრი ვარდი
მერამდენედ დაგიბრუნდი, მერამდენედ შემიყვარდი?..
ეს იგივე გრძნობებია, ემოციის ძველი ფარსი...
შეუცველი როგორც ნოტნი...
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა და სი.

-წავიდა?
-წავიდა
-რა დატოვა?
-თოვა...
-რაღას იზამს?
-ალბათ მოვა...
-როდის?
-მალე, ალბათ მალე...
-შენ?
-ლოდინით დავიღალე...
-მაინც იცდი?
-ვიცდი, ვიცდი...
-უიმედოდ?
-ეს არ ვიცი..
-და სანამდე?
-მაისამდე...გაზაფხულის აისამდე...იცი? ალბათ მერე მოვა...როცა გადაიღებს თოვა

ვიცი, ისევ მოვა თოვლი... მიყუჩდება გულში დარდი... მერე, ისევ გიპოვი და გეტყვი, როგორ შემიყვარდი... ვიცი, ისევ მოვა ფიქრი... წლები, შენს სიყვარულს მომთხოვს... სუსხი დამიბერავს. ვიცი... ისევ, გამეტებით მოთოვს.

თოვლის სილამაზე განუმეორებელია, შორიდანვე გიპყრობს! გიმონებს...მისი სისპეტაკე სIთათუთეზე უფრო აღუწერელია...გიცინის შორიდან გიწვევს და გეფერება-ცდილობს გაგიტყუოს გარეთ-მაგრამ ხელს რომ შეახებ იბუტება-"მყუდროება რატომ დამირღვიეო"

"როცა ვხედავ რომ გარეთ ყველაფერს თეთრი სამოსი აქვს გადაცმული,ასე მგონია თითქოს სუყველაფერი გასპეტაკდა,გულწრფელი და სუფთა გახდა"

ზამთარი.. მხოლოდ სეზონი არ არის.. ის ყველაფერია..

გარეთ თოვლი, ფანჯარასთან ყოფნა ცხელი ჩაით ხელში..
და მაინც რამხელა სიამოვნებაა ეს ყველაფერი.. უბრალოდ ზიხარ უყურებ როგორ თოვს და ფიქრობ ყველაფერზე..
რამხელა სევდა იმალება ამ ყველაფრის უკან.

ზამთარია,, სიცივეა, ქარი ქრის და თოვს და ბებია უდარდელად ბუხრის პირას ქსოვს.

ცივი,სუსხიანი ზამთარი მოვა კვლავ ჩამოვჯდები იმ თოვლიან საქანელაზე კვლავ გაგიხსენებ და ტირილი წამსკდება უცებ კვლავ დავინახავ მიტოვებულ,ნაწვიმარ ქუჩებს